Nigdy nie przypuszczałam, że napiszę książkę o aktywistycznym wypaleniu, ponieważ nigdy nie myślałam, że mnie to kiedykolwiek spotka. Wydawało mi się, że mam w sobie tak dużo pasji i determinacji, że wystarczy mi ich na zawsze. Jednak po latach doświadczania traumy, więzienia i represji, połączonych z intensywnym pracoholizmem, moje ciało powiedziało w końcu „dość”. W lutym 2016 roku trafiłam do szpitala, a przez kolejne dwa lata mierzyłam się z przewlekłym bólem w klatce piersiowej.
Wtedy też rozpoczęłam pisanie bloga, w którym relacjonowałam przebieg swojego dochodzenia do siebie. Chciałam – z anarchistycznej perspektywy – przyjrzeć się problemom wypalenia, chorób chronicznych i traumy. Od eksplorowania jak „męczy mnie patriarchat” po dyskusje o klasowości, kolektywizmie i sposobach w jakich przemoc państwowa przekształca twoje ciało. W procesie dochodzenia do siebie nie chciałam porzucać walki o wyzwolenie. Wspólnie z innymi osobami starałam się przemyśleć warunki współpracy w naszych kolektywach, mające wpływ na to, że ludzie się wypalali. Zastanawiałyśmy się nad potrzebnymi zmianami, które doprowadziłyby do lepszej opieki kolektywnej i pomocy wzajemnej.
W trakcie prowadzenia bloga skontaktowały się ze mną setki osób, a wsparcie od nieznajomych zwaliło mnie z nóg; tak samo obserwacja powszechnego występowania zjawiska wypalenia, problemów związanych ze zdrowiem fizycznym i mentalnym, a także maczystowskiego i opresyjnego podejścia do zdrowia, oraz samotności osób, które walczą z tymi doświadczeniami.
Zbiór artykułów, które trzymasz w ręku, zawiera serię notatek z prowadzonego przeze mnie bloga, w których nie dokonałam praktycznie żadnych zmian od czasu ich publikacji. Chciałam zachować je w pierwotnej, surowej formie – prawdziwe i nieperfekcyjne. Z całego serca dziękuję osobom, dzięki którym stało się to możliwe.
Dopóki wszystkie nie będą wolne!
Dopóki wszyscy nie będą wolni!
Nicole
Kolektyw Empty Cages
www.emptycagesdesign.org
***
Pokonać wypalenie to zbiór wyjątkowych notatek z bloga brytyjskiej aktywistki antywięziennej, która w 23. poruszających artykułach dzieli się swoimi przemyśleniami na temat aktywistycznego wypalenia, trudności w długoterminowym wspieraniu osób uwięzionych i prowadzenia wyczerpujących kampanii politycznych. Autorka rozbrajająco szczerze analizuje w nich historię swojego wypalenia, jego powody, objawy i skutki, a także relacjonuje trudną drogę wychodzenia z tego stanu. Nie ucieka od osobistych refleksji, ale jednocześnie uświadamia nam, że proces dochodzenia do siebie jest niemożliwy bez wsparcia ze strony kolektywu czy grupy, w której działamy. Czy ruch anarchistyczny jest gotowy potraktować kwestie wypalenia, traumy i znikających ze sceny aktywistek i aktywistów, jako ważny problem polityczny? Co jest potrzebne abyśmy zaczęły/zaczęli tworzyć odpowiednie struktury wsparcia?
